Η Ιστορία του πατραϊκού Εμπορικού Συλλόγου Ερμής αποτελεί βασικό τμήμα της γενικότερης πολιτικής και οικονομικής ιστορίας της αχαϊκής πρωτεύουσας. Πρόκειται συγκεκριμένα για μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα σειρά περιστατικών, που δεν σχετίστηκαν αποκλειστικά και μόνο με το κοινωνικό στρώμα των πατρινών εμπόρων, βιομηχάνων και βιοτεχνών, αλλά επηρέασαν παράλληλα και ολόκληρη την τοπική κοινωνία, ως αντανακλάσεις ευρύτερης σημασίας γεγονότων ή σε ορισμένες περιπτώσεις, έστω και ελάχιστες, ως αποφασιστικές γενεσιουργές αιτίες τους.
Η διερεύνηση συνεπώς της Ιστορίας του Ερμή οδηγεί απαρχής στην καθολική πατραϊκή Ιστορία και αυτή με τη σειρά της στην αποκάλυψη της ύπαρξης μέσα στον πλατύτερο αχαϊκό χώρο δυο αντίθετων μεταξύ τους πολιτικών δυνάμεων, που αγωνίζονταν η κάθε μια για τη δική της επικράτηση σε τοπικό επίπεδο και των οποίων η παρουσία αποτελούσε παράλληλα τη δυναμική έκφραση κάποιας γενικότερης ιστορικής αλήθειας στην ιδιαίτερη πραγματικότητα της αχαϊκής γης. Επρόκειτο για τους πρόκριτους , που επιζητούσαν και σ’ αυτή την περιοχή όχι μόνο τη διατήρηση αλλά και την ενίσχυση των παλιών προνομίων τους, και για τους αστούς, που ήθελαν να τους αντικαταστήσουν και τοπικά μέσα σε ένα ελεύθερο αντιφεουδαρχικό κράτος.
Η ίδρυση και η ανάπτυξη του Ερμή έχει κυρίως δεθεί με τη σταδιακή ανάδειξη της Πάτρας σε ένα από τα πιο σημαντικά οικονομικά κέντρα μέσα στον ελλαδικό χώρο και επομένως σε μια ξεχωριστά δυναμική πόλη, η οποία ανέκαθεν ευρωπάιζε δια την συχνήν επιμιξίαν της μετά τινών παραθαλάσσιων της Ευρώπης πόλεων, εξαιτίας του εμπορίου.(1) Σπ. Τρικούπη Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, Αθήνα, 1968 τ. Α’ , σ. 47-48 Μέσα σ’ αυτή την πόλη οι έμποροι, στο μεγαλύτερο μέρος τους ομογενείς επήλυδες, έκτιζαν με μεθοδικότητα τις επιχειρήσεις τους και παράλληλα πρόβαλλαν τις ταξικές θέσεις τους για μια πιο φιλελεύθερη λειτουργία της τοπικής κοινωνίας.
Στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα ή ανερχόμενη πανελλαδικά αστική τάξη άρχισε να προβάλλεται εντυπωσιακά και μέσα στο χώρο της πατραϊκής οικονομίας, εξαιτίας πολλών λόγων, ένας από τους οποίους αναφερόταν στην καθιέρωση της αχαϊκής πρωτεύουσας ως του σπουδαιότερου εξαγωγικού και εισαγωγικού κέντρου προς τη Δύση. Τότε ακριβώς έκαναν την εμφάνισή τους στην Πάτρα ορισμένοι ξένοι κεφαλαιούχοι, με πολύ σαφείς τάσεις κυριαρχίας τους στην οικονομία της περιοχής. Τούτο φαινόταν, ότι θα λειτουργούσε αρνητικά για τα οικονομικά συμφέροντα των πατρινών επιχειρηματιών σε προσωπικό επίπεδο – στην πραγματικότητα όμως συνέβαλε στην γενική οικονομική ανάπτυξη του τόπου, στον σταδιακό περιορισμό των προκρίτων σε δεύτερους ρόλους μέσα στην αχαϊκή οικονομική ζωή και στην καταφανή συνεπώς ενδυνάμωση ως συνόλου της ίδιας της εγχώριας αστικής τάξης.