Ο επαγγελματικός σύλλογος του Ερμή έπρεπε να εξασφαλίσει μία στέγη ανάλογη του κύρους του. Για το σκοπό αυτό στην αρχή είχε ενοικιασθεί ένα οίκημα στην οδό Ρήγα Φεραίου, το οποίο όμως δεν ανταποκρινόταν στις υψηλές απαιτήσεις των εμπόρων. Έτσι, στις 15 του Γενάρη του 1899 συγκροτήθηκε από το προεδρείο του σωματείου μια ειδική επιτροπή, που σκοπό είχε την άμεση εύρεση ενός ευπρεπέστερου οικήματος.
Στις 6 Μάρτη του ίδιου χρόνου, ο επικεφαλής της επιτροπής Χαρ. Τριάντης σε συνέλευση των μελών του Ερμή ανακοίνωσε, ότι η εν λόγω επιτροπή είχε συμβληθεί με τον εργολάβο Ζήση Παπά, που αναλάμβανε να εξασφαλίσει στο σύλλογο, για εγκατάστασή του και τις δύο συνεχόμενες οικίες του Θεοδ. Αγαπητού, που βρίσκονταν στην πλατεία των τριών Συμμάχων. Τις οικίες αυτές τις μίσθωνε για δέκα χρόνια και υποχρεωνόταν να τις επιπλώσει και να τις διακοσμήσει κατά τέτοιον τρόπο, ώστε ο Ερμής να διαθέτει και ευπρεπή και ευρύχωρη αίθουσα συνεδριάσεων και ανάλογο εντευκτήριο, το οποίο θα αποτελούσε εμπορική λέσχη.
Η εγκατάσταση του συλλόγου στη νέα του έδρα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 29 του Αυγούστου 1899 με ειδική τελετή. Επρόκειτο για επίσημη εκδήλωση, στην οποία παραβρέθηκαν αντιπρόσωπος της τοπικής εκκλησίας, ο νομάρχης Ιωάν. Ναούμ, οι πρόεδροι του Εφετείου και του πατραϊκού δημοτικού συμβουλίου, ο εισαγγελέας πρωτοδικών, ο διευθυντής της αστυνομίας, και άλλοι επίσημοι.
Το κτίριο του Ερμή
Παλαιότερη άποψη
Η ενοικίαση ωστόσο οικήματος για τη στέγαση του Ερμή υπολειπόταν κατά πολύ των φιλοδοξιών του συλλόγου, ο οποίος επεδίωκε πάντα την απόκτηση ιδιόκτητων γραφείων και εντευκτηρίου. Έτσι αποφασίστηκε η αγορά ενός άλλου ακινήτου, στο επάνω μέρος της πλατείας Γεωργίου Α΄. Το ακίνητο αυτό ήταν εντυπωσιακό στην εμφάνισή του, είχε δε σχεδιαστεί από το μεγάλο αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ και ανήκε εκείνη την εποχή στη Σταφιδική Τράπεζα.
Στις 10 Νοεμβρίου του 1911 το διώροφο ακίνητο της πλατείας Γεωργίου Α΄ αποτέλεσε ιδιοκτησία του Ερμή και την ίδια ημέρα συντάχτηκε από συμβολαιογράφο σχετικό πωλητήριο. Έτσι, η οριστική στέγαση του Ερμή σε ένα κτίριο λαμπρότητας και μεγαλοπρέπειας αντίστοιχης προς την Ιστορία του έγινε πραγματικότητα με την αγορά ενός νεοκλασικού οικοδομήματος, από τα πιο ωραία και επιβλητικά της Πάτρας. Επρόκειτο για ένα κτίσμα, που ξεχώριζε, πέρα από τις θαυμάσιες αίθουσές του, για την τοξωτή κιονοστοιχία του, τα κορινθιακά επίκρανά
Θεοποιημένες οι κόρες της Βιομηχανίας
του, τη μαρμάρινη είσοδό του και τις δύο μεγάλες ταράτσες του, στολισμένες με αξιοσημείωτες κατασκευές του αθηναϊκού εργαστηρίου Α. Νάσιου με τέσσερις δηλαδή ανθοδόχες και έντεκα αγάλματα, τα οποία αποδίδουν θεοποιημένες καταστάσεις, όπως η Ελπίδα, η Ευτυχία, και η Βιομηχανία.